(Love Game) เดิมพันหัวใจในเกมรัก

ร่มคันเล็กเพียงนิดเดียวไม่อาจกางกันสายฝนกระหน่ำไม่ให้ต้องถูกคนใช้ได้เลย หากแต่สองร่างภายใต้มันก็ยังคงยินดีที่จะยืนอยู่เคียงกันทั้งที่เนื้อตัวเริ่มเปียกปอนทีละน้อยจนเริ่มชื้น

 ลัล....

อยู่ดีๆ ชายหนุ่มก็เรียกชื่อหญิงสาวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง ลัลลิยาจึงหันมาจับจ้องใบหน้าของชายหนุ่มด้วยความสงสัยทันที

คะ...พี่ศรัณย์

ผ้าเช็ดหน้าในมือถูกหย่อนลงในกระเป๋าเสื้อ ก่อนจะเลื่อนมือลงมาเกาะกุมมือบางกระชับเอาไว้แทน

ถ้าลัลเรียนจบแล้ว...เราแต่งงานกันนะ

**************

เม็ดฝนที่ตกกระทบใบหน้าจนเจ็บดึงให้ลัลลิยากลับมาสู่ความเป็นจริงในเวลานี้อีกครั้ง น้ำฝนช่างหนาวเหน็บจับขั้วหัวใจจนร่างกายสั่นสะท้าน หยาดน้ำอุ่นไรรินจากหน่วยตาคละเคล้าไปกับสายฝน เธอวิ่งมาถึงตรงนี้ได้อย่างไรก็ไม่รู้ รู้เพียงว่าอยากจะหลีกลี้หนีจากทุกสิ่งทุกอย่างโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้....ก็เท่านั้น

ใบหน้าเปียกปอนแหงนมองท้องฟ้ามืดครึ้มไร้หมู่ดาวด้วยแววตาเศร้า นึกสมเพศตัวเองที่กลับมาทำตัวไร้สาระได้เช่นนี้อีกครั้ง เคยคิดว่าเหตุการณ์เช่นนี้คงจะไม่เกิดขึ้นอีกแต่มันก็เกิดขึ้นจนได้ อยากจะโทษสายฝนเหลือเกินที่ทำให้เธอตัดสินใจวิ่งฝ่าออกมาทันทีเมื่อเห็นมัน หรือว่าจะต้องโทษตัวเธอเองที่ไม่ยอมลืมเลือนทั้งที่ใจเจ็บเจียนจะตายเช่นนี้

...ฝน...ที่ครั้งหนึ่งเคยทำให้เธอรู้สึกเป็นสุขเหมือนล่องลอยบางเบาคล้ายปุยนุ่น...

...และก็เป็นฝน...อีกครั้งหนึ่งเช่นเดียวกัน ที่พรากเอาหัวใจออกจากร่างแล้วหลุดลอยไป...

พี่ชอบวันฝนตกนะลัล

คำพูดประโยคสั้นๆ ลอยแผ่วแทรกเสียงเม็ดฝน

แต่ลัลเกลียดฝนค่ะ....พี่ศรัณย์!

**************
ขอบคุณธีมสวย ๆ จาก  
Ne' ne